Richard Andersson (1851−1918)

Mondscheinträume
Maaneskinsdrömme
[Nr 1 ur Sånger vid piano af Richard Andersson]

opus 1

Skriv ut
  • Tillkomstår: Stockholm, maj 1869
  • Verktyp: Röst och piano
  • Textförfattare: C. Hauch
  • Speltid: Ca. 1-5 min

Exempel på tryckta utgåvor

Stockholm, Abr. Lundquists Kungl. Hof-Musikhandel, Abr. L. 4307 (utg. 1910)

Notmaterial/stämmor återfinns

Statens Musik- och teaterbibliotek, Stockholm

Beskrivning av verket

Lento con dolore ciss-moll 4/4 (C) 11 takter,/:16 takter:/10 takter, totalt 37 takter


Libretto/text

Mondscheinträume

Nun sinken die letzten Blätter im kalten Herbstes Sturm.
Die Eulen schweben leise rings um den alten Turm.
Der Mond hängt in den Lüften, der wirft seinen weiβen Schein,
ein Leichentuch über Grüften, auch über den nackten Hain.

Der steht als ein Bild der Trauer hoch über der todten Natur.
Auf der Kirche alten Mauer spielen zitternd die Strahlen nur.
Der sah wohl auf seiner Wandrung, wie mancher Frühling vergeht,
wie manche Jungfrau betrogen, darum er in Tränen steht.

Der sah so manches Schlachtfeld, wo Tausende fanden ihr grab.
Darum er steiget im Osten, wie auf ein blutiges Meer hinab.

Maaneskinsdröme

Nu synke de sidste Blade, i Höstens kolde Vind,
mens Uglen sagtelig svæver, om Taarnets höje Tind.
Og Maanen hænger i Luften, den kaster sit hvide Skjær,
fast som et Dödningslagen udover de nögne Trær.

Den staaer som et Sorgens Billed, höjt over den sunkne Natur,
dens skælvende Straaler spille, paa Kirkens gamle Mur.
Den skued vel paa sin Vandring, saa mangen falmet Vaar,
saa mangen bedragen Jomfru, derfor den i Taarer staar.

Den skued saa mangen Valplats, hvor Tusinde fandt deres Grav,
derfor den stiger i Öster, som i ett blodigt Hav.